استفان تاپونیه و هروه گی‌کر خبرنگاران فرانسوی و همراهان افغانی‌شان تنها دست‌اندرکاران رسانه‌ای اختطاف شده در جهان هستند. در استانه ٥٠٠ روز اسارات آنها گزارش‌گران بدون مرز بار دیگر خواهان آزادی آنها است.

گزارش‌گران بدون مرز در این باره اعلام می کند : «برای خروج از این وضعیت باید از هر نوع ابتکاری سود جست. آنها که توان آزادی هروه و استفان را دارند، در اطراف کویته‌ی در پاکستان هستند. فرانسه باید از پاکستان خواستار اعمال فشار بر رهبران طالبان شود. مرگ بن لادن آنهایی را که گمان می کردند در پاکستان پناه جسته‌اند، تضعیف کرده است. باید از فرصت استفاده کرد. راه‌های پایان دادن به این گروگان‌گیری را بیشتر باید در اسلام آباد جستجو کرد تا در کابل»

برای نخستین بار یکی از اعضای خانواده‌ی همراهان افغان در این باره اظهار نظر کرده است. وی به گزارشگران بدون مرز اعلام کرد " اگر دولت فرانسه و دیگر دولت‌های ائتلاف و در راس آنها ایالات متحده امریکا بهتر عمل می‌کردند اختطاف شدگان یک روزه آزاد می‌شدند. اما برخی کشورها همکاری نمی‌کنند، و هیچ هماهنگی میان آنها نیست. رئیس جمهور کرزی هم اقدام موثری نمی‌کند."

عبدالحمید مبارز رئیس اتحادیه ملی روزنامه‌نگاران افغانستان بر این باور است " حتا یک ساعت نگاه‌داری این روزنامه‌نگاران هیج توجیه‌ی ندارد. از همان آغاز این ماجرا ما نگران بودیم اما از طرف مقامات فرانسوی به ما گفته شد برای پیشبرد مذاکرات سکوت کنیم. من فکر می‌کنم که مقامات افغان هر آنچه را که می‌تواسنتند انجام داده‌اند. اما امکانات در دست ما نیست رهبران طالبان در پاکستان حضور دارند.باید از همه‌ی امکانات از جمله نهادهای رسمی و انجمن‌های روزنامه‌نگاران و جامعه مدنی استفاده کرد تا بر مسئولان اسلام آباد فشار آورد. رهبران طالبان مثل بن لادن در کراچی و یا کویته و پیشاور هستند. مرگ بن لادن القاعده را تضعیف کرده است در میان خودشان بر سر سرکرده بحث ایجاد می شود، و یکی از منابع اصلی مالی را هم از دست داده‌اند. من از ته دل از طالبان می‌خواهم روزنامه‌نگاران را آزاد کنند. آنها بی طرف هستند و نباید بیش از این در بند باشند."

صدیق‌الله توحیدی، مسوول دیدبان رسانه‌ها در موسسه «نی»، حمایت‌کننده رسانه‌های آزاد افغانستان با تاکید بر اینکه هیج کس در باره سرنوشت اختطاف شدگان پاسخ گو نیست می‌گوید " ما این مسئله را پیگیری کردیم از مسوولان افغان چه در کابل و چه در کاپیسا پرسان کردیم. اما هیچ کس به ما پاسخ نداد. سفارت فرانسه برای لطمه نخوردن به مذاکره از ما خواست سکوت را رعایت کنیم. طیبعی است که بعد از مدتی سکوت فراموش شوند. من فکر می‌کنم که فرانسه بر خلاف سایر کشورهای که حضور نظامی و سیاسی در افغانستان دارند، در این باره بد عمل کرده است. به ویژه در رابطه با رسانه‌ها هیچ معلوماتی به رسانه‌ها ونهادهای سانه‌ای نمی‌دهد.

آقای حامد کرزی رئیس جمهور نه تنها بعنوان وظیفه که باید چه از طریق رسمی و چه غیر رسمی تلاش می‌کرد و می‌خواست تا گروگان ها آزاد شوند. عده‌ای که با طالبان هم نزدیک هستند، تحت چتر حکومت در کابل زندگی می‌کنند و از رسانه‌ها هم استفاده ابزاری می‌کنند. آنها کی هستند؟ و چکار می‌کنند؟ خطاب من به افراد و گروهی است که خبرنگاران را اختطاف کرده‌اند، خبرنگاران گروه بی طرف هستند که به مردم معلومات می‌دهند اسیر کردن آنها جفا به بشریت و گناه در دین اسلام است. "

فریده نبکزاد از انجمن آزاد روزنامه‌نگاران افغانستان و سردبیر سایت وخت نیوز به گزارشگران بدون مرز اعلام کرد : " ٥٠٠ روز اسارات چه به شکل اخلاقی و چه مذهبی غلط است. خبرنگار نباید اختطاف شود. انجمن ما در این باره دل نگران است و برای پیدا کردن ردی از انها هر کاری که توانستیم انجام دادیم. اما در برابر دیواری از سکوت قرار گرفتیم. نه مقامات افغان و نه فرانسوی‌ها نمی‌خواهند به ما پاسخ دهند. در ماه جدی سال پیش سمیناری در کاپیسا با شرکت خبرنگاران منطقه برگزار کردیم، این سمینار با صدور قطعنامه‌ای خواستار رهائی بدون قید شرط ژورنالیستان ازچنگ رباینده گان شد. باید یادآور شد که خبرنگاران در بدترین شرایط کسانی بودند که حتا پیام طالبان را به دولت می‌رسانند. در پاسخ به کسانی که فکر می کنند مرگ اسامه بن لادن ممکن است شرایط را بدتر کند و تاثیر منفی بگذارد من فکر می کنم این مسئله هیج ربطی به کسانی ندارد که بیشتر از یکسال است که اسیر شده‌اند. کسانی که اختطاف کرده‌اند باید روزنامه‌نگاران را آزاد کنند. ما همه ژورنالیستان رهایی اختطاف شدگان را خواهانیم. و به آنها فکر می کنیم."

یکی از روزنامه‌نگاران افغانی شاغل در کابل که برای حفظ امنیت خود نمی‌خواهد نامش فاش شود در این باره می‌گوید که " طالبان در بعد از مرگ بن لادن در حال بازسازی خود هستند، این ممکن است در وضعیت گروگان‌ها تغییری به وجود بیاورد. ممکن است گروگان‌ها را با زندانیان خود معاوضه کنند و مقداری پول هم برای آنها بخواهند. چرا که این گروه از طالبان در پی مرگ بن لادن ممکن است بخشی از امکانات مالی خود را از دست بدهند. به همین دلیل ممکن است که تشویق به حل این مشکل شوند."

از ده سال پیش با رواج گروگان‌گیری در افغانستان تعداد بسیاری از خبرنگاران داخلی و خارجی قربانی این امر شده اند. در تاریخ ٣١ مارس (١١ حمل) کزوکه تسونئوکا گزارشگر مستقل ژاپنی در جنوب افغانستان ربوده شد، که در تاریخ ١٦ سنبله آزاد شد. در سنبله ١٣٨٨ خبرنگاران روزنامه نیویورک تایمز، استفان فارل و سلطان منادی از سوی طالبان ربوده شدند. در عملیاتی نظامی که به اصطلاح برای آزادی گروگان ها انجام شد سلطان منادی روزنامه‌نگار برجسته و همکار به قتل رسید.

در استانه ٥٠٠ روز اختطاف استفان تاپونیه و هروه گی‌کر خبرنگاران فرانسوی و همراهان افغانی‌شان گزارشگران بدون مرز با ابراز همبستگی با خانواده های آنان ابراز خواهان آزادی اسیران است.

از ١٣ تا ١٧ ماه می عکس‌های دو روزنامه‌نگار فرانسوی در پشت نرده‌های پارک‌های بزرگ پاریس به نمایش گذاشته می‌شود.

در روز جمعه ١٣ ماه می چندین تجمع برای حمایت از رهایی اختطاف شدگان در پاریس به همراهی خانواده خبرنگاران و شهردار پاریس برگزار می شود.

همزمان گزارش‌گران بدون مرز " ساختن موازیک علیه فراموشی " را بر روی اینترنت راه اندازی کرده است. از همه‌ی کاربران که دارای صفحه فیس بوک هستند دعوت شده است که با ساختن موزائیک مجازی چهره خبرنگاران با استفاده از عکس پروفایل خود بر روی فیس بوک در آدرسhttp://500jours.soutienherveetstephane.org/ علیه فراموشی مبارزه کنند. هر عکس بارگذاری شده تصویر روزنامه‌نگاران را تکمیل می‌کند.